Okres ochronny przed emeryturą to czas ochrony osób starszych przed zwolnieniem, zasada ta natomiast nie jest stosowana jeśli pracownik uzyskuje prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, lub ogłoszenia przez pracodawcy upadłości i likwidacji firmy. Okres ochronny nie obowiązuje również przy zwolnieniu dyscyplinarnym. Ochrona przedemerytalna jest regulowana art. 39 Kodeksu Pracy:

„pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku”.

Podczas trwania ochrony przedemerytalnej, pracodawca nie może obniżyć pensji pracownika, wyjątkiem są natomiast następujące przypadki:

• dla wszystkich pracowników wprowadzono nowe zasady wynagradzania
• pracownik utracił zdolność do wykonywania dotychczasowej pracy i potwierdzone jest to orzeczeniem lekarskim
• pracownik utracił uprawnienia konieczne do wykonywania dotychczasowej pracy w sposób niezawiniony

Okres ochronny przed emeryturą przysługuje na 4 lata przed wiekiem emerytalnym. Dotyczy on osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę na czas określony lub nieokreślony (chyba, że umowa na czas określony wygasa wcześniej). Należy również pamiętać o konieczności posiadania stażu pracy (20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn), który uprawnia do emerytury.